میعادگاه عشق

سرزمینی برای سرگرمی

میعادگاه عشق

سرزمینی برای سرگرمی

طوطی برزیلی

دیشب یکی از فامیل خواست براش درباره طوطی برزیلی یه مطالبی پیدا کنم.

گفتم بزارم اینجا شاید علاقه مند باشید.

طوطی برزیلی را خیلی ها به عنوان پرنده خانگی نگه می دارند . هوش او به سطح پرندهٔ بزرگتری مانند طوطی دم بلند آمریکای جنوبی (طوطی ماکو macaw) میرسد. در صورتیکه طوطی برزیلی تنها پیش صاحبش نگه داشته شود به او خو می گیرد بویژه هنگامی که با دست به او غذا داده شود.

برخلاف نامش، این پرنده بومی صحرای نامیبیا در جنوب غربی آفریقا است. به تازگی این طوطی ها جمعیت چشمگیری در منطقه کلانشهری فینیکس، مرکز ایالت آریزونای آمریکا تشکیل داده اند. آب و هوای آریزونا نیز بیابانی است و به صحرای نامیبیا شباهت دارد. طوطی برزیلی در زبان فارسی نام های متعددی دارد و برخی به آن «طوطی برزیلی کوتوله» و برخی به آن «طوطی فیشر» و «لاو برد» می گویند. نام انگلیسی این پرنده "Lovebird" و نام آلمانی آن «die Unzertrennlichen» و نام فرانسوی آن « les Inséparables» است. نام علمی این پرنده آگاپورنیس "Agapornis" است که از دو کلمه لاتینی آگاپین "agapein" به معنی عشق و اورنیس "ornis" به معنی پرنده ترکیب شده است. این پرنده را در زبان عربی «طیورالحب» و در زبان عامیانه به آن«البرکادیلو» گویند.

طول عمر

طول عمر طوطی برزیلی حدود ۱۵ تا ۲۰ سال و برخی نیز معتقدند که این پرنده می تواند تا ۳۰ سال زندگی کند. دشواری تعیین سن پرنده سبب شده است که طول عمر پرندگان وارداتی از خارج را نتوان تعیین کرد. البته این امر در مورد پرورش دهندگانی که طوطی خود را از پرورش دهندگان ایرانی تهیه می کنند صادق نیست چرا که معمولاً این پرورش دهندگان جوجه های خود را پس از استقلال از والدین به بازار عرضه می کنند و سن این نوع جوجه ها معمولاً کم بوده و تعیین سن آن ها به راحتی امکان پذیر است، با این وجود بهتر است تولید کنندگان این نوع طوطی بر روی پای جوجه حلقه ای فلزی قرار دهند و تاریخ تولد پرنده را روی آن حک کنند که در این صورت می توان از سن پرنده اطلاع دقیقی به دست آورد و با این کار اعتماد خریدار جلب گردیده و صاحب پرنده اطلاع دقیقی از سن پرنده خود خواهد داشت.

شکل ظاهری پرنده

طوطی برزیلی پرنده ای کوچک است که اندازه آن بین ۱۳ تا ۱۷ سانتی متر و وزن آن بین ۴۰ تا ۶۰ گرم است. این نوع طوطی کوچک ترین نوع طوطی در جهان بوده و از مشخصات آن ضخامت بدن، کوتاهی دم، تیزی و بزرگی نسبی منقار می باشد. در طبیعت این پرنده به رنگ سبز است، اما گونه اهلی آن رنگ های بسیار متنوعی دارد. برخی از گونه های طوطی برزیلی در اطراف چشم یک حلقه سفید دارند و برخی فاقد این حلقه می باشند. چهار گونه از این پرنده حلقه ای سفید رنگ در اطراف چشم خود دارند که این چهار گونه عبارتند از: طوطی برزیلی فیشر، طوطی برزیلی سیاه گونه، طوطی برزیلی نقابدار و طوطی برزیلی لیلیان. پنج گونه باقیمانده که عبارتند از: طوطی برزیلی ماداگاسکار، طوطی برزیل صورت قرمز، طوطی برزیلی صورت هلویی، طوطی برزیلی آبسینیان و طوطی برزیلی سوین درین فاقد حلقه مذکور می باشند. زادگاه این پرنده قاره آفریقا است و از آن جا به سایر نقاط جهان برده شده است. طوطی برزیلی جزو پرندگان زینتی محبوب خانواده ها به شمار می رود و اروپاییان به آن مرغ عشق می گویند و به این علت است که این پرنده به صورت جفت نگهداری شده و تمامی وقت خود را در کنار یکدیگر گذرانده و رابطه ای بسیار صمیمی بین نر و ماده وجود دارد و یک جفت معمولاً تا آخر عمر با یکدیگر زندگی کرده و نر و ماده برای ساعت های طولانی کنار یکدیگر نشسته و بال های یکدیگر را تمیز و آراسته می کنند.

تاریخچه پرورش طوطی برزیلی

جانورشناسان معتقدند که زیست گاه اولیه طوطی برزیلی، قاره آفریقا می باشد و از نه گونه شناخته شده این پرنده، هشت گونه آن متعلق به قاره آفریقا و یک گونه آن که «طوطی برزیلی سرخاکستری» است متعلق به جزیره ماداگاسکار است که یکی از جزایر آفریقا به شمار می رود. تاریخچة اهلی شدن این پرنده مشخص نیست و به نظر می رسد که برای اولین بار توسط بومیان آفریقا اهلی شده باشد. «طوطی برزیلی صورت قرمز» اولین گونه طوطی برزیلی بود که به اروپا وارد شد و در نقاشی های سده ۱۶ میلادی این پرنده دیده می شود. البته قابل ذکر است که تعدادی از سایر گونه های این پرنده بعد از سال ۱۸۰۰ م شناسایی گردید و به نظر می رسد که ناوگان های نظامی کشورهای استعماری که برای تهیه برده عازم آفریقا می شدند، در بازگشت سعی می کردند که علاوه بر بردگان، پرندگان و حیوانات شگفت انگیز آفریقایی را به اروپا منتقل نمایند و به نظر می رسد که طوطی برزیلی نیز در این دوره وارد اروپا گردید و چندی نگذشت که به علت زاد و ولد آسان، تعداد آن در اروپا فزونی گرفت. برخی از گونه های این پرنده نظیر: «طوطی برزیلی سیاه گونه» در سال ۱۹۰۸م و گونه «طوطی برزیلی لیلیان» در سال ۱۹۲۶م برای اولین بار به قاره اروپا وارد شدند. از تاریخ ورود این پرنده به ایران اطلاع دقیقی در دست نیست و به نظر می رسد که بیش از چند دهه از ورود آن به ایران نمی گذرد، این پرنده در حال حاضر پرورش دهندگان زیادی در ایران دارد که اقدام به تکثیر آن کرده و از آن جوجه گرفته و جوجه را به بازار فروش عرضه می نمایند.

نکاتی که قبل از خرید لاوبرد ها باید بدانید

اگر بخواهید لاوبردی را به تنهایی نگهداری کنید بایستی آمادگی وقت گذاشتن برای این پرنده را داشته باشید. در صورتی که چنین وقتی را ندارید پس برای لاوبردتان همدمی بخرید تا لاوبردتان محبتش را به آن همدم ابراز نماید. در غیر اینصورت پرنده شما افسرده و بیمار میشود.

گونه های متفاوت زیادی از لاوبرد ها موجود هستند که برخی از گونه هایشان بسیار نادر هستند ولی برخی را به راحتی میتوان یافت. راهتترین گونه لاوبرد برای نگهداری بعنوان حیوان خانگی پیچ فیس هست.
لاوبرد ها از گونه طوطی های سخنگو نیستند ولی اهل آواز خواندن هستند. و عمدتا به راحتی صاحبشان این اجازه را نمیدهند تا نوازششان کند ولی باز هم این مساله به نوع تربیت پرنده و اخلاقش دارد. ولی وقتی به تنهایی نگهداری میشوند بسیار دلبسته ووابسته به صاحبشان میشوند.

اگر به دنبال لاوبردی بعنوان حیوان خانگی هستید بهتر است حیوانی را بخرید که با دست و توسط انسان بزرگ شده باشد. چنین پرنده ای بسیار اهلی تر و رام تر است و به راحتی با شما خو میگیرد.

البته اگر همان حیوان اهلی و رام را برای مدتی در قفسی به طور آزاد نگه دارید و با او کاری نداشته باشید از اهلی بودن در میاد و تبدیل به لاوبردی انسان گریز میشود.

لاوبرد ها حدودا 20 سال عمر میکنند و در اکثر مواقع حیوان خانگی ای برای یک عمر میشوند

البته از آنجا که لاوبرد ها بسیار تند خو و پرخاشگر هستند نمیتوان آنها را با گونه های دیگری از پرندگان در یک جا نگه داشت چون ممکن است این لاوبرد های دوست داشتنی پرنده ای از گونه ی دیگر را حتی بکشند.

چگونه مراقب لاوبردهایمان باشیم؟

لاوبردهای زیبا و مهربان حیوان های خانگی فوق العاده ای هستند. آنها شما را با شخصیت شاد و پر هیاهویشان سرگرم و خوشحال میکنند.
بدن قوی و جسه کوچکشان باعث میشود بتوان از آنها به راحتی نگهداری نمود ، طوری که نگهداری از آنها راحتتر از نگهداری دیگر طوطی ها میباشد.
آنها همچنین در مقابل بیماری ها مقاومتر هستند.
با استفاده از راهنماییهای زیر میتوانید به درستی از پرنده هایتان مراقبت نمایید.

1.. پرنده اتان را از یک تولید کننده و یا مغازه پرنده فروشی معتبری تهیه نمایید.
به نظر میرسد که پیچ فیس ها از دیگر گونه ها رامتر هستند. قبل از خرید حتما از سلامت پرنده مطمئن شوید.

2. قفسی مناسب تهیه کنید که حداقل دو چوب داشته باشد. قطر چوب ها را طوری در نظر بگیرید تا پرنده به راحتی بتواند رویش بنشیند. ( خیلی کلفت و نازک نباشد.)
قبل از قرار دادن پرنده در قفس ،قفس را شسته و ضد عفونی نمایید. پرنده ها را حداقل 30 روز در محلی آرام قرار دهید تا با هوای محیط خو بگیرد.

3. اسباب بازی ، نردبان و تاب برای قفس قرار دهید.
4. پرنده را با مخلوطی از دانه های مناسب تغذیه کنید. آنها به غذاهایی نیاز دارند که حاوی مکمل های غذایی هستند. 3 تا 4 بار در هفته برای پرنده ها غذای تازه بگذارید. آنها به سیب ، هویج ، کلم ، کاهو و اسفناج خیلی علاقه دارند.
نمک ، چربی و شکر برای پرنده بسیار مضر هستند.
پسمانده غذا ها را بیدرنگ از جلوی پرنده بردارید.
5. تغذیه پرنده اتان را با کف دربا که به گوشه ای از قفس وصل میکنید کامل کنید.
نکته: لاوبردها به حمام علاقه زیادی دارند. برای این کار هفته ای یک بار ظرفی کم عمق حاوی آب را در کف قفس بگذارید و بعد از اینکه پرنده خودش راشست آنرا بیرون بیاورید.
( مراقب باشید پرنده در معرض باد نباشد .
اگر هوا سرد بود یا اتاق را گرم کنید یا این کار را به وقتی دیگر موکول کنید.
حتما مطمئن باشد پرنده وقت کافی خواهد داشت تا خودش را خشک کند. )